Dialogi na płot i cztery nogi

Wężykiem … 

Po ostatnich opadach trawa jakby zaczęła szybciej rosnąć, a ptaki jeszcze głośniej świergotać. Robiło się jakoś radośniej.

-        I co rośnie ? - zapytał, wychylając się zza płotu sąsiad,

-        Rośnie - nie ukrywałem swojego zadowolenia

-        Kulturka - ocenił sąsiad, rozglądając się po moim ogrodzie - a w mieście nie !

-        Nawet przez małe „k” ? - zmartwiłem się 

-        Przez małe „k” tak, ale nie kulturka tylko kabarecik … niestety,  i to na gościnnych występach - zżymał się sąsiad - w powiecie.

-        I co,  było śmiesznie ? - zapytałem szczerze zainteresowany

-        Aż boki zrywać ! Jak to powiedział klasyk; wprowadzali nową świecką tradycję

-        A coś więcej ? - postanowiłem być dociekliwy

-        Prezydent zrugał publicznie starostę, że nie ustala z nim terminu sesji powiatu !

-        A starosta powinien ? - wychodził tu, niestety mój brak wiedzy samorządowej

-        A tu zacytuję drugiego klasyka - i zaczął się tak śmiać, że przez dłuższą chwilę nic nie mógł  powiedzieć. A ponieważ   śmiech   jest  zaraźliwy, też   zacząłem   się   śmiać,  nie wiedząc zresztą  tak dokładnie z czego.

-        powinien … - uspokajał się powoli sąsiad – powinien powiedzieć, że „ pan może pana  majstra ….” - i znów zarechotał.

-        Wężykiem panie sąsiad, wężykiem - dodałem. I jeszcze długo śmialiśmy się bez opamiętania. I to przez duże „Ś”. 

Świstak