Miłość własna

  Już 10 lat temu, przy pierwszych bezpośrednich wyborach na prezydenta, dla NIEGO zaangażowanie się w politykę to był czysty makiawelizm. Może jeszcze wówczas, na początku nie aż tak , ale z  czasem wyraźnie zawładnęły NIM  układy, interesy polityczne, a przede wszystkim gry personalne. To nieustawiczne budowanie strategi opartej na tym jak i  od kogo być cwańszym, z kim wejść w komitywę , kogo wesprzeć, kogo „spuścić”, by nasze było na wierzchu. A jak dziś wszyscy wiemy, w tym przypadku  „nasze” to zawsze znaczy „jego”. Miłość własna jest  tu najważniejsza i niewspółmierna z jakimiś publicznymi wartościami. „ Dobro Zduńskiej Woli to ja ” - zdaje się mówić. Jak wiemy, od kilku lat ma w swej drużynie kogoś, kto utwierdza go w tym przekonaniu na każdym kroku. Naiwna i nieudaczna wydaje się MU projekcja rozwoju Zduńskiej Woli, o ile nie jest podporządkowana makiawelizmowi, czyli zasadzie: „ kto wykiwa kogo, by zachować władzę”. Przy czym warto zwrócić uwagę, że Machiavelli sądził, że władca ( w jego czasach książę)  może popełnić wszelkie bezeceństwa, o ile służą one dobru wspólnoty, ON takie myślenie, z całą pewnością, traktuje jako naiwne.  

   Jak widać już dziesięć lat temu  był mistrzem cyników. Kim jest dziś ? Myślę, że nawet Machiavelli miałby kłopot z jego nazwaniem. Super cynikiem ? Może. Zapewne politykiem, choć dziś już tylko lokalnym, który wie, że kariery politycznej nie robi się dzięki obronie jakichś wartości, ale sprawianiu wrażenia, że się to robi. Nawet akt erekcji ( swoją drogą ciekawa zbitka słowna )  na Pl. Wolności wydawał się być bardziej na jego cześć niż na cześć czegokolwiek. Jak wiele osób poczuło w związku z tym przyjemność ? 

    Bo tak naprawdę chodzi wyłącznie o władzę.

Max Weber