Wstęp

       Pisanie pamiętnika towarzyszyło mi od najmłodszych lat, tak jak czytanie książek. Czytałam, bo dzięki temu odkrywałam nowe światy i nie czułam się taka samotna. Często chorowałam, a wtedy kontakty z innymi były ograniczone, albo niemożliwe. A pisanie pamiętnika? Pozwalało wyrazić własne myśli i uczucia. Nikt się nie dziwił, czemu myślę tak, a nie inaczej, czemu coś zrobiłam, albo czemu tego nie robiłam. Przestałam go pisać w szkole średniej i nigdy do tego nie wróciłam.
        Teraz razem z moimi koleżankami i kolegami z Platformy Obywatelskiej postanowiłam współuczestniczyć w pisaniu bloga. Nie będzie to internetowy pamiętnik, ale spis moich przemyśleń, uwag i komentarzy do bieżących wydarzeń w Zduńskiej Woli. Będę recenzentem, czasem krytykiem, postaram się także zauważyć i wydobyć na światło dzienne to, co zasługuje na pochwałę. Nie chcę popadać w mentorskie tony, pokażę swój punkt widzenia, ale raczej doprawiony dowcipem niż złośliwym sosem.
         Zależy mi na komunikacji z mieszkańcami. Chcę do Was dotrzeć, ale chcę też wiedzieć, co myślicie – będę więc czekać na Wasze komentarze. Wierzę, że nie zapomnicie w nich o kindersztubie.
                 Pozdrawiam innych blogerów. Nie będę się z Wami ścigać. Wierzę, że każdy z nas może być na swój sposób ciekawy. W różnorodności siła. Myślę, że powinniśmy się wspierać. Może założymy blogosferę? Przecież wszystkim nam zależy na tym samym. Poprawiajmy rzeczywistość, by ludziom w Zduńskiej Woli lepiej się żyło!

Hanna Iwaniuk